Oorspronkelijk zouden we vandaag gaan wandelen en daarna klinken op het nieuwe jaar 2014. De wandeling is doorgegaan, de nieuwjaarsreceptie hebben we afgeblazen… omdat we dit amper vier dagen na Ayco’s afscheid helemaal niet gepast vonden.
Maar wandelen, dat wilden we allemaal heel graag. Buiten zijn, een frisse neus ophalen, babbelen, rondom ons heen over de velden kijken en allemaal in stilte terugdenken aan onze kindjes die er niet bijwaren. En in het bijzonder aan Ayco. Onze dappere meid was anders altijd van de partij… dit zal niet langer meer zo zijn. Wel waren haar mama, papa, broertje Sybe en haar beide oma’s en opa’s aanwezig. Samen hebben we gewandeld voor Ayco. En het heeft deugd gedaan!
We moesten al direct een aantal auto’s trotseren, maar dat hield ons niet tegen om onze tussenstop te bereiken: café ‘Den krommen’, net groot genoeg om ons allemaal te ontvangen. Na pint, cola of warme chocomelk mochten we nog snel een kijkje nemen in hun radiomuseum. Niet alleen de moeite om al die oude toestellen eens te zien, blijkbaar werken de meesten ervan ook nog!
Tijd om verder te wandelen, want we hadden nog wel een wegje af te leggen. De grote kindjes wilden de kleine kindjes in de buggy duwen. De mama’s, die mochten bijsturen. Al snel ontstond er een hele lange rij met de ‘ik leef verder-leden’, de mannen ruimschoots voorop en de kindjes met buggy helemaal achteraan.
Ook al was het een vrij mooie en ook warme dag
voor de tijd
van het jaar, het laatste half uur begon het toch duidelijk frisser te
worden.
Maar dat was geen enkel probleem, want we wisten wat er ons te wachten
stond op
eindbestemming.
Josiane was al vroeger terug naar huis getrokken om haar zelfgemaakte waterzooi en hutsepot op te warmen, zodanig dat we maar onze voeten onder tafel hoefden te schuiven.
Het leek wel allemaal getimed te zijn: bij aankomst begon het buiten al goed te schemeren en het eten stond heerlijk te pruttelen op het vuur. Hoog tijd dus om lekker binnen te gaan. Daar konden we ook Elke, Koen, Daan en Tuur nog verwelkomen.
Het was lekker. Iedereen schuifde met veel goesting nog een volgende keer aan. Er werd gegeten en er werd gebabbeld. Ayco was ook hier onze ster van de avond.
Het jaar is nog maar goed begonnen en we hebben alweer een sterrenkindje aan onze veel te lange lijst toe te voegen… Telkens weer wensen we elkaar het beste en een goeie gezondheid bij het aanbreken van een nieuw jaar. Maar telkens weer moeten we vaststellen, dat we veel te snel afscheid moeten nemen…