We keken er al lang naar uit. We hadden ook weer ons best gedaan om kaarten te verkopen. De meeste van onze vrienden en kennissen hadden de show al eerder gezien, maar sommigen kwamen zonder aarzelen een tweede keer kijken. Als je weet dat het goed is, kom je gewoon nog een keertje! Zelf zijn we onze tel ergens kwijt geraakt: hebben we de show nu al vijf keer, of zes keer gezien? Het blijft gewoon fantastisch!
En dan was het eindelijk Pinksterzondag. Een benefiet voor onze vzw, we kunnen ons geen betere start wensen! Het was fijn heel wat mensen terug te zien in de Arenbergschouwburg te Antwerpen. Het deed vooral plezier te zien dat er mensen van ver en van héél ver kwamen: Bocholt, Bellingen, Boutersem, Gent...
Voor de voorstelling nog gauw flyers uitdelen met een beetje uitleg over Ik Leef Verder, en dan... genieten van een spetterende show, vol emoties, vol humor, vol passie... Kommil Foo acteren ‘met een lach en een traan’: met momenten is het muisstil in de zaal, even later lacht iedereen hilarisch...
Raf & Mich gaven het beste van zichzelf. De gevoelige momenten kwamen uit de grond van hun hart, uit het uiterste puntje van hun tenen. De humoristische delen leken nog grappiger dan de vorige keren dat we de show zagen. Sommigen schreven dat toe aan ‘een goei publiek’, ik noem dat gewoon pure kunst, gecombineerd met professioneel vakmanschap. Soms wist ik al wat er ging komen, maar ik werd nog meerdere keren verrast, elke keer opnieuw is er toch iets nieuws, iets anders.
We genoten van het eerste tot het laatste moment in de Arenbergschouwburg.
Daarna kwam Jef met een warme en tedere stem even onze vzw toelichten voor het publiek. Hij zorgde er waarschijnlijk voor dat heel wat mensen eens onze website www.ikleefverder.be zullen bezoeken. Hij bedankte uit onze naam zijn twee zonen, en wij mochten de bloemen afgeven. Bloemen die ze blijkbaar apprecieerden, want ze namen ze mee naar huis, en gaven ze deze keer niet aan hun moeke (uit vertrouwelijke bron vernomen!).
Zij lieten daarna nog een keer zien dat ze hun hart op de juiste plaats hebben : niet alleen kregen we “Ruimtevaarder / Meester Frank” als bisnummer samen met Jef (fiere papa tussen twee zonen, fiere zonen bij papa), en daarna nog “Ze houdt teveel van mij” solo door Raf, met Mich in het publiek.
Tussen de bloemen, de bisnummers en het afscheid telkens een daverend en aanhoudend applaus, momenten van kippenvel! Uiteraard na de show nog lang nagepraat met vrienden, kennissen en sympathisanten, en een pintje gaan pakken met de jongens zelf.
En toen was het plots na middernacht, een uur of één, en het gedacht aan onze babysit die lag te slapen op de zetel, en ‘s anderendaags vroeg moest opstaan. Dus gauw naar huis, nog effe keuvelen voor we het licht uitdeden, en dan lekker slapen, nagenietend van een prachtige avond. Een avond die er niet zou zijn zonder onze sterrenkindjes...
Bedankt, Fientje, dat je ons nog steeds zoveel moed, kracht, vriendschap en warmte bezorgt...
Bedankt, Jef en Chris, dat jullie ons, onze sterretjes en onze vzw zo’n warm hart toedragen...
Bedankt, Raf en Mich, dat jullie ons deze onvergetelijk mooie avond én een goede start hebben willen geven...
Bedankt, lieve vrienden, dat jullie er steeds zijn voor ons, in goede en kwaaie dagen...
Raf & Mich gaven het beste van zichzelf. De gevoelige momenten kwamen uit de grond van hun hart, uit het uiterste puntje van hun tenen. De humoristische delen leken nog grappiger dan de vorige keren dat we de show zagen. Sommigen schreven dat toe aan ‘een goei publiek’, ik noem dat gewoon pure kunst, gecombineerd met professioneel vakmanschap.